Effectief Alarmisme

Help ook de niet-rijksmuseale presentatie-instellingen.

Lof uiteraard voor de brief (21/4) van de directeuren Demeester, Tempel, Wolfs die pleiten voor meer steun aan de stedelijke en regionale musea. Echter, wat betreft hun pleidooi voor een stevige culturele infrastructuur tel ik in de brief achttien keer het woord ‘musea’ of museaal en één keer het woord presentatie-instelling. Blijkbaar wordt het nationaal en stedelijk belang van dat type kunstinstelling voor de culturele keten wel erkend, ze draaien immers ook mee in de basisinfrastructuur (Bis), maar behoren zo beschreven tot een andere orde.

Niettemin lijkt mij de oproep aan bestuurders en wethouders, in de regio, grote en kleinere steden, juist ook voor deze categorie – de “presentatieinstelling” – of kunstinitiatief, van evengroot belang. Deze groep “niet vergeten” is overigens wel erg zwak. Lagere overheden zouden, het ‘imago van de stedelijke cultuur” in aanmerking genomen, hun kunstbudgetten en faciliteiten moeten ophogen en oormerken in relatie tot professionele presentaties. Zoals het Rijk niet zou mogen wegkomen met die 0,3 %. Dat moet, zoals al decennia het streven,  minimaal naar 1% van het totaal aan culturele begrotingen.

Op provinciaal gebied is het huidige beleidsakkoord van het gewest Brabant beslist een tegenvaller. Als we een beetje alarmistisch effectief willen zijn dan moet er inderdaad stelling tegen genomen worden, tegen deze afbraak van cultuurbeleid. Het is mede daarom van groot belang dat de stedelijke regio vasthouden aan een kunstvriendelijk imago en daarbij hun eigen autonomie handhaven. Steden als Tilburg, Eindhoven, Breda, Den Bosch en Helmond hebben toch bij elkaar een prachtige infrastructuur weten op te bouwen. De conclusie van Rob Voerman (16/5) zet echter aan tot een bijzondere alertheid. Waar voorheen, ook wij, voornamelijk dachten dat het in Nederland wel los zal lopen, in cultuurpolitiek en gezondheidszorg, wordt het toch tijd om minder goedmoedig naïef het overheidsbeleid te kritiseren. Vasthouden aan democratische principes is wel het minste dat we kunnen bieden en ambiëren. Daarnaast zullen ook de consequenties van een ‘cultuurarm’ tijdperk in acht genomen moeten worden, om het recht te kunnen claimen op ondersteuning door stad, provincie, rijk, fondsen en vrienden. De nieuwe regeling van het Mondriaanfonds, de Bijdrage Programma’s Kunstpodia, met het accent op “experiment, opinie en debat” is in al zijn bescheidenheid wel een voorbeeld om gevolgd te worden door verantwoordelijke bestuurders.

Rob Voerman nam deel aan groepsexpositie VAARTTWEE 2000 in DeFKa. Marieke Maesen, organiseert vanuit Venlo als Ikbenkor een actie richting 2e Kamer ter oormerking DU-BKV decentrale kunstregeling. Den Bosch zegt toe extra rijksondersteuning te matchen en is ‘in gesprek’ met rest van de sector.